Ysaÿe (1858-1931)Vioolsonate in G, op. 27, nr. 5 Stephen Waarts (viool)
I. L'Aurore
II. Danse rustique
Kun je op een viool een zonsopgang imiteren? Sommige componisten hebben er een heel symfonieorkest voor nodig. Eugène Ysaÿe niet. Hij is erin geslaagd om met één viool hetzelfde effect te bereiken. Je hoort het in het eerste deel van deze vioolsonate.
Ysaÿe (1858-1931)Poème Elégiaque, op. 12 Robert Kulek (piano)Simone Lamsma (viool)
Ook aan Ysaÿe’s ‘Poème élégiaque ligt een buitenmuzikale inspiratiebron ten grondslag: Shakespeare’s ‘Romeo en Julia’. Om het tragische karakter te vergroten schrijft Ysaÿe voor de laagste snaar van de viool lager stemmen. Dit geeft de muziek van de ‘Scène funèbre’ (begrafenisscène) een warmere, maar ook donkerdere klank.
Ysaÿe (1858-1931)Sonata voor solo viool, op. 27, nr. 3, 'Ballade' Simone Lamsma (viool)
Bachs solosonates voor viool vormden de directe inspiratiebron voor Ysaÿe’s eigen zes solosonates. Daarin ging hij muzikaal overigens veel verder dan zijn illustere voorganger. “Ik heb alles gespeeld, van Bach tot Debussy”, vertelde hij in een interview. In deze ‘Ballade’ grijpt Ysaÿe terug op de ritmische oerkracht van de Oost-Europese volksmuziek. Dat hij het stuk opdroeg aan de Roemeense vioolvirtuoos Goerges Enescu is dan ook beslist geen toeval.
Eugène Ysaÿe was een van de grootste Belgische violisten. Componisten als César Franck, Gabriel Fauré en Claude Debussy schreven stukken voor hem. Zelf was Ysaÿe ook een buitengewoon getalenteerd componist. Van de zeven 'Poèmes' die Ysaÿe componeerde, was de vierde, 'Extase', een van zijn favoriete composities.