Verhalenvertellers als Atahualpa Yupanqui vormen de inspiratiebron voor dit bijzondere recital waarin de Uruguayaanse gitarist Gustavo Pazos een muzikaal zelfportret schetst met eigen composities, opgedragen aan de natuur, zijn kinderen en zijn vader. Hij vertelt over de zwarte aarde, de vrolijke maan en over Caraguatá, de streek die vernoemd werd naar de distel die de velden bevolkt en waar de leegte en de verstilling het leven bepalen.
Conde (1960)
Las Valentinas
gitaar
Gustavo Pazos Conde
Conde (1960)
Caraguatá (milonga)
gitaar
Gustavo Pazos Conde
Conde (1960)
Arpa y Río (chamamé)
gitaar
Gustavo Pazos Conde
Conde (1960)
Canción de Lisa (cielito estilo)
gitaar
Gustavo Pazos Conde
Conde (1960)
Delirio Triste Mayor Antiguo (triste)
gitaar
Gustavo Pazos Conde
Conde (1960)
Tierra Negro (milonga)
gitaar
Gustavo Pazos Conde
Conde (1960)
Plaza Galicia (aire de candombe)
gitaar
Gustavo Pazos Conde
Conde (1960)
La Luna no Llora Mas
gitaar
Gustavo Pazos Conde
- I. Aire de Vals
- II. Aire de Tango
- III. Aire de Candombe