Henry Purcell

Deze fantasie van Henry Purcell dankt zijn bijnaam aan de tenorpartij (de op één na laagste fluit) die het hele stuk door maar één toon speelt. Zelfs als aan het eind de muzikale beweging versnelt, speelt de tenor stoïcijns door. Volgens de overlevering had Purcell een vriend die graag wilde meespelen, maar totaal niet vaardig was. Purcell besloot een stuk te schrijven waarin zijn vriend toch mee kon doen. Zo 'eentonig' als deze tenorstem klinkt, zo beweeglijk en expressief zijn de andere vier partijen.

Herhalende muzikale patronen zijn niet alleen voorbehouden aan de Oosterse muziek. De Engelse ground en de van origine Spaanse chaconne en passacaglia bestaan op hun beurt uit een herhaalde baslijn en herhaalde akkoordpatronen. Lavinia en Heiko geven aan Purcells beroemde Ground in c een verrassend Oosters tintje.

Herhalende muzikale patronen zijn niet alleen voorbehouden aan de Oosterse muziek. De Engelse ground en de van origine Spaanse chaconne en passacaglia bestaan op hun beurt uit een herhaalde baslijn en herhaalde akkoordpatronen. Lavinia en Heiko geven aan Purcells beroemde Ground in c een verrassend Oosters tintje.